تهمت به‌عنوان یکی از گناهان کبیره در فقه اسلامی و رفتاری غیراخلاقی در حوزۀ اخلاق، همواره موردتوجه علمای دین و اندیشمندان اخلاق بوده است. این پدیده نه‌تنها به حیثیت افراد لطمه می‌زند، بلکه روابط اجتماعی را نیز تضعیف کرده و موجب ایجاد تنش‌های گسترده در جامعه می‌شود. با توجه به پیامدهای زیان‌بار فردی و اجتماعی تهمت، بررسی حکم فقهی و پیامدهای اخلاقی آن از اهمیت بالایی برخوردار است. این تحقیق با روش تحلیلی _ توصیفی و با استناد به متون و منابع فقهی و اخلاقی، به بررسی حکم فقهی تهمت و پیامدهای اخلاقی آن پرداخته است. یافته‌های پژوهش نشان می‌دهد که تهمت از منظر فقهی حرام و مستوجب عقوبت اخروی و دنیوی است و از دیدگاه اخلاقی نیز به‌عنوان عملی ناپسند و مخرب شناخته می‌شود که دارای پیامدهای زیان‌بار فردی و اجتماعی است. راهکارهای پیشگیری از تهمت را می‌توان تقویت ایمان و تقوای فردی و آموزش اخلاق در سطوح مختلف جامعه برای مقابله با این رفتار، پیشنهاد کرد.
)