در این مقاله به بررسی و تحلیلی این موضوع پرداخته شده است، که آیا آیه ای خمس در فقه جعفری عمومیت دارد، شامل تمام مواردی می شود که خمس به آنها تعلق می گیرد؟ یانه اختصاص به غنایم جنگی دارد؟. این مساله در منابع فقهی مورد توجه فقهایی شیعه بوده و از آن بحث کرده اند، و دیدگاه های متفاوتی در باره آن شکل گرفته است. با توجه به معنای لغوی غنیمت، عام بودن خطاب در آیه، روایات، کلمات حضرت امیر(ع) و دیدگاه مفسرین اسلامی در این مساله، به نظر می رسد که آیه مبارکه عام بوده و شامل غنایم جنگی، معدن، گنج، غوص، مال حلال مخلوط به حرام، ارباح مکاسب و غیره می شود. وعدم تطبیق خمس در مطلق ارباح و فوائد در صدر اسلام از سوی شخص پیامبر(ص) بخاطری حکمت ها و مصالحی بوده که برای ما معلوم نیست. در این نوشتار با روش تحلیلی ـ توصیفی در تجزیه و تحلیل اطلاعات و داده ها، و با روش کتابخانه ای در جمع آوری اطلاعات و داده ها، خاص بودن و عام بودن آیه مبارکه بیان شده است.
)