بر اساس مقررات اسلامی خویشاوندی سبب ارث شناخته شده است. لذا وقتی کسی می‌میرد، ماترک او پس از برداشت هزینه کفن، دفن، ادای دیون و اخراج وصیت، بین ورثه و خویشاوندانش تقسیم می‌شود، ولی هریک از ورّاث میت در همه احوال ارث نمی‌برند، بلکه در بعضی از اوقات اوضاعی به وجود می‌آید که یک وارث یا از کلیه سهم‌الارث خود محروم و ممنوع می‌شود یا مقدار سهم‌الارث وی کاهش می‌یابد و از حداکثر به حداقل تنزّل می‌یابد. این محرومیت یا تنزّل در اصطلاح اهل فرایض و میراث‌داران حجب نامیده می‌شود که در این مقاله با روش استنادی و تحلیلی توصیفی بررسی شده است.
)