حکم شرعی به معنای برنامه‌ای برای تنظیم زندگی بشر است و در اسلام، زندگی بشر بدون برنامه نیست. پناهندگی نیز یکی از مسائلی است که فقه اسلامی نسبت به آن، رویکرد خاصی دارد. حکم فقهی پناهندگی دربارۀ با مسئله تعامل مسلمانان با غیرمسلمانان مطرح می‌شود. پژوهش حاضر با استفاده از روش تحقیق تحلیلی- توصیفی با هدف بررسی مبانی فقهی حکم پناهندگی به کشورهای غیر اسلامی انجام شده و به این مسئله پرداخته است که پناهنده شدن مسلمانان به کشورهای غیر اسلامی چه حکمی دارد. یافته‌های تحقیق بیانگر آن است که در فقه اسلامی پناهندگی فرد مسلمان به کشورهای غیر اسلامی صورت‌های مختلفی دارد که متناسب با آن‌ها حکم فقهی متفاوتی پیدا می‌کند. به‌صورت کلی پناهندگی به کشورهای غیر اسلامی منوط به تحقق شرایط خاص به لحاظ فقهی منعی ندارد. پژوهش حاضر دو رویکرد متفاوت نسبت به این مسئله را بررسی کرده است. رویکرد نخست قائل به عدم جواز پناهندگی مسلمانان به کشورهای غیر اسلامی و رویکرد دوم قائل به جواز آن است.
)